آیا خلاقیت ارثی وذاتی است یا اکتسابی ؟
خلاقیت وآفرینندگی عطیعه الهی است که در وجود همه افراد به ودیعه گذاشته شده است که لازم است به فعلیت برسد ، صاحبنظران در این مورد نظراتی دارند که به آن می پردازیم .
صاحب نظرانی همچون تورنس معتقد بودند خلاقیت هر چند بعدی فردی دارد ولی آموزش پذیر است.ریکاردز نیز معتقد بود که خلاقیت با آموزش، قابلیت رشد و تحول بیشتری را پیدا می کند. نظریه پردازان مطرح دیگر همچون گیلفورد،دی بونو،استرنبرگ، مایهالی، آمابیلی ، رانکو و آلبرت نیز معتقد بودند که خلاقیت دارای ابعا دی آموزش پذیر است( نقل از استین ۱۹۷۴، فرید ۱۹۹۶، ترنس ۱۹۷۴، ررانکو و آلبرت ۱۹۹۰).
براساس فلسفه اسلامی خداوند قدرت وتوانایی آفرینندگی را در وجود انسان قرار داده است واین یک پتاسیل یا قابلیت است مانند قابلیتی که در یک دانه قرار داده است ، با توجه به اصل علی معلولی، طبیعی است که این دانه باید در بستر مناسب قرار گیرد وعوامل موثر در رشد آن مانندخاک مناسب ،رطوبت ودمای مناسب وهمچنین سایر عوامل موثر فراهم گردند تا رشد کند . بدیهی است که پرورش خلاقیت نیز چنین است که باید بستر وعوامل موثر براساس ویژگی های مغز فراهم گردد تا پرورش خلاقیت اتفاق بیفتد.
واما توسعه تفکر خلاق در کودکان وبزرگسالان متفاوت است ، در کودکان امکان پرورش خلافیتیعنی به حد اعلا وممکن رساندن خلاقیت میسر است ،که مبحثی مفصل است ونیاز به عوامل مختلف مانند محیط خلاق ، آموزش وسایر عوامل عاطفی ،شناختی ، شخصیتی و… دارد که در پست های بعد به آنها خواهیم پرداخت ،ولی در مورد بزرگسالان مساله شکوفایی خلاقیتمطرح است که در صورت باور افراد واهتمام وهمچنین بهره گیری از آموزش تکنیک ها ،انسان ۹۰ ساله هم می تواند خلاق باشد .
محمد خزایی مدیر کانون تفکر خلاق کرمانشاه ( در شرف تاسیس ) http://fekrekhalagh.com